σφριαί

Α

(κατά τον Ησύχ.) «ἀπειλαί, ὀργαί».

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται πιθ. με τους τ. σφρίγος, σφριγῶ με υστερογενή σίγηση τού ενδοφωνηεντικού -γ-].